Katselutila
Valitsin kulttuuritehtäväni kohteeksi monologin "Erityisen äiti". Monologissa kuvattiin kehitysvammaisen lapsen äidin elämää – sen iloja ja varjopuolia. Monologi oli erittäin koskettava ja nostatti suuria tunteita.
Kävin kuuntelemassa Edu Kettusen ja Markus Vuorisen konsertin osana Valon kaupunki tapahtumaa. Konsertti oli Jyväskylän kaupunginkirkossa ja konsertissa esitetyt laulut eivät olleet virsiä. Erilaisen kirkkokokemuksen jälkeen ymmärsin, että tietynlaisen ennakkoluulon omaavat paikat ja ihmiset voivat erilaisessa tilanteessa näyttäytyä erilaisina kuin aiemmin.
Kävin katsomassa näyttelyn Monimuotoiset perheet kaupungin kirjastossa. Näyttely oli taiteilija Tuomo Railon muotokuvamaalusten sarja, joissa malleina on toiminut kymmenen erilaista perhettä. Näyttelyn yhteydessä tuli tutustuttua myös Jyväskylän kirjastoon ensimmäistä kertaa.
Kävin katsomassa monologin "Erityisen äiti" Valteri-koulu Onervassa. Monologi kertoi kehitysvammaisen lapsen äitiydestä ja oli hyvin koskettava.
Valitsin tämän tapahtuman, koska näin paljon mainoksia ja Valo virtaa-tapahtuma Tourujoella on perinteikäs Jyväskylässä. Samalla tutustumista uuteen kaupunkiin ja sopii tähän tehtävään. Kävin siis ensin Tourujoella katsomassa virtaan laskettavia valotaideteoksia. Tapahtuma oli kyllä suuri pettymys, sillä sain kokea lähinnä ahdistusta väenpaljoudessa, enkä nähnyt ihmisten takaa mitään. Kiipesimme kavereiden kanssa jyrkkää mäkeä ylös, jotta näkisimme paremmin. Lopulta pohdimme miten tässä näin kävi, kun roikuimme puusta kiinni yhäkään näkemättä valotaideteoksia. Kokemus oli silti ihan hauska. Seuraavana iltana suuntasin Kirkkopuistoon katsomaan maailmaa matkanneita jättiläispupuja. Tapahtumassa oli liikkeellä paljon lapsiperheitä ja jättiläispuput olivat kyllä menestys lasten keskuudessa. Itsekin pidin niitä kauniina ja kirkkokin oli valaistu hienosti. Oli mukava nähdä, että ihmisiä oli paljon liikkeellä.
Itsetaiteiltu kuva messulogosta
Ensimmäinen kerta yleisessä saunassa. Upea kokemus, jossa suomalainen sosiaalisuus ja perinteet olivat selvästi esillä. Oli hienoa nähdä, kuinka iloisia ihmiset olivat, ja kuinka sukupolvien välinen kuilu madaltui silmissä. Valitettavaa on, että kyseessä on kuoleva perinne.
Valitsin vieraaksi kulttuurikokemukseksi You make mine, I make yours- näyttelyn, koska nimi kuulosti milenkiinotoiselta, enkä ole pitkään aikaan käynyt taidenäyttelyissä ja maalaustaide ei ole minulle entuudestaan kovin tuttua. Näyttely perustui projektiin, jossa oli mukana jyväskyläläisiä ja corkilaisia taidegraaffikkoja. Näyttelyssä jokaisella oli kaksi teosta, oma sekä toisen idean perusteella syntynyt.